Jacqueline vindt een koude douche een kwestie van wennen

Jacqueline Lampe en haar man Mellouki Cadat-Lampe zijn een beetje tegendraads, erkennen ze. “We kochten dit huis van leeftijdgenoten van wie de kinderen net waren uitgevlogen. Wij kwamen uit een veel kleiner huis in Amsterdam en vinden het juist lekker om wat meer ruimte te hebben.” Dat de energierekening voor hun tussenwoning in Overveen maar 110 euro per maand bedraagt, is te danken aan hun milieubewuste gedrag.

Vrijwel alle Koploperverhalen op deze website belichten vooral hoe bewoners van Bloemendaal hun woning verduurzamen en zo hun energierekening naar beneden brengen. En ja, ook Jacqueline en Mellouki pakten de isolatie van hun huis flink aan toen ze in 2020 van de hoofdstad naar de kust verhuisden. En mede dankzij hun zonnepanelen is de energierekening opmerkelijk laag voor zo’n ruim huis. Maar zij gaan nog een flink aantal stappen verder op het duurzame pad.

“We hebben alle ramen, waar verouderd dubbel glas in zat, vervangen door HR++”, begint Mellouki. “Voor Triple+ moesten we de kozijnen vervangen, dat ging ons net wat te ver.” Ze lieten vloerverwarming aanleggen, met Tonzon isolatie eronder. Het oude rookkanaal lieten ze verwijderen. “Een open haard is natuurlijk hartstikke gezellig, maar dat kán eigenlijk niet meer”, vindt Jacqueline. “Misschien dat we ooit nog een ethanolkacheltje nemen. Dan heb je ook een vuurtje, maar geen fijnstofuitstoot.” Op haar telefoon laat ze een foto zien van een soort indoor-ufo met vlammetjes erin. “Leuk hè?”

Andere keuzes

Het algemeen belang gaat in huize Cadat-Lampe vaak voor persoonlijke genoegens, zo blijkt. Nadat de twaalf zonnepanelen (“Meer pasten er niet op het dak”, zegt Mellouki) en de plannen voor een warmtepomp de revue zijn gepasseerd, komt het gesprek op hun duurzame levensstijl. “We hebben allebei in de ontwikkelingssamenwerking gewerkt”, vertelt Jacqueline. “Dat zal zeker meespelen. In Afrika zie je met eigen ogen de gevolgen van klimaatverandering: hoe daar de laatste jaren steeds meer droogte is, steeds meer honger. Dan ga je vanzelf andere keuzes maken.”

“De jongere generatie is zich al vaak bewust van duurzaamheid. Wij dragen graag bij aan hun toekomst door zo duurzaam en bewust mogelijk te leven.”

Zo eten ze bijvoorbeeld haast geen vlees meer en amper nog zuivelproducten van koemelk. “Ik ben daar niet rigide in, hoor”, nuanceert Mellouki. “Ik heb een Algerijnse achtergrond. Als ik familie op bezoek krijg, serveer ik nog wel eens ‘couscous royal’. Dat is een heerlijk gerecht met vlees.” Jacqueline: “Wanneer we zelf ergens op bezoek gaan, laten we het van de onderlinge relatie afhangen of we aangeven dat we geen vlees of vis eten. Bij vrienden doen we dat wel, maar anders bewegen we gewoon mee en eet ik wat minder. Je moet een manier van leven ook vol kunnen houden.”

Minder vliegen, geen auto

Ook qua reizen zijn ze de laatste jaren andere keuzes gaan maken. “Ik heb in het verleden heel veel gevlogen”, zegt Jacqueline. “Zowel voor mijn werk als privé. Inmiddels ben ik gestopt met ontwikkelingssamenwerking en ben ik me aan het oriënteren op ander werk, waar ik minder voor hoef te reizen. Het onderwijs, bijvoorbeeld.” Haar zus woont in Nieuw-Zeeland, dus ze zal niet beweren dat ze nooit meer in het vliegtuig stapt. Maar wat haar betreft laat ze het ontdekken van de wereld nu graag aan de jongere generatie.

Ze hebben geen auto meer voor de deur en vakanties vieren ze sinds de coronacrisis dichter bij huis. Mellouki: “We zijn in het eerste coronajaar in drie weken naar de Duitse grens gelopen. Op zich hartstikke mooi, maar als je goed kijkt, zie je ook hier de invloed van klimaatverandering en milieuvervuiling. Overal bramen en Japanse duizendknoop. Of raaigras en snijmais voor de veehouderij. Echt erg.”

Spartaans

In de winter zetten ze de thermostaat niet hoger dan 17 graden en douchen doen ze koud. Ja, echt gewoon koud. “Dat klinkt spartaans”, lacht Jacqueline, “Maar je went eraan. Het is een kwestie van gewoon dóen.” Dat ze hun afval scheiden, spreekt wat hun betreft voor zich. Dat er nog steeds mensen zijn die dat níet doen, vinden ze verbazingwekkend.

“We merken dat mensen onze keuzes niet altijd op prijs stellen”, zegt Jacqueline. “Dan worden er bijvoorbeeld grappen gemaakt over vlees eten of vliegen. Of over het feit dat wij onze tuin zoveel mogelijk hebben vergroend en dat anderen de boel juist ‘lekker praktisch’ helemaal vol leggen met tegels.” ‘Micro-agressie’, noemt Mellouki dat soort reacties. Dat vind ik niet altijd gemakkelijk.” Tegelijkertijd merken ze ook dat hun gedrag invloed heeft op anderen. “Gasten gaan onze lekkere vegetarische maaltijden steeds meer waarderen. En de jongere generatie is zich al vaak bewust van duurzaamheid. Wij dragen graag bij aan hun toekomst door zo duurzaam en bewust mogelijk te leven.”