Mariska en Danny pakken verduurzamen pragmatisch aan

Ruim een jaar geleden kregen Mariska en Danny Kapiteijn de sleutels van hun twee-onder-een-kap in Bloemendaal. En ja, toen viel het toch tegen wat er allemaal moest gebeuren. Elektra vervangen, isolatie verbeteren en toch maar een nieuwe cv-ketel in plaats van een warmtepomp: “We doen wat we kunnen, qua duurzaamheid, maar we zijn niet extreem.”

“Ja, gaaf hè, die doorkijk-openhaard?” straalt Danny. “Hij heeft een rendement van 80 tot 85 procent. Gelukkig kunnen we de warmte in de andere kamers per radiator inregelen, want je hoeft hier beneden echt niet bij te verwarmen als hij aan staat.” De energie spat van Mariska en Danny af als ze over hun nieuwe huis praten, en over alle aanpassingen die ze al hebben gedaan en nog van plan zijn te doen. De oudste dochter des huizes deelt dat enthousiasme niet zo. “Het duurt allemaal *****lang”, roept ze gespeeld verontwaardigd, voordat ze naar boven verdwijnt.

Liever geen warmtepomp

“Het kost veel tijd om alles uit te zoeken”, beaamt Mariska.  “En soms moet je snel beslissen. Zo’n warmtepomp snap ik bijvoorbeeld nog niet helemaal. Je hoort er ook wisselende verhalen over. Daarom hebben we toch voor een cv-ketel gekozen.”  “Maar wel een slimme”, vult Danny aan. “Het is een Nefit-ketel, type 6. Die reageert op de buitentemperatuur. Als het buiten warmer wordt, verlaagt hij de standaard watertemperatuur. En als we de deur uitlopen, gaat hij uit. Alles wordt ingeregeld via onze telefoons.” De ketel kost rond de 2.500 euro, de wifi-radiatorknoppen 40-50 euro per stuk. “Ik heb best extra geld over voor een energiebesparende oplossing”, zegt Danny.

“Een huis uit de jaren dertig is erop gebouwd om via de spouw te ventileren. Als je dat laat dichtspuiten, loop je extra risico op vocht in de muren.”

Dan maar meteen goed

Duurzaamheid is er als criterium ingeslopen bij al hun keuzes, merkten ze allebei. “Als je iets doet, doe het dan meteen goed”, vindt Mariska. “Mijn vrouw heeft voor haar werk voor de gemeente een cursus gevolgd over duurzaamheid in huizen”, zegt Danny, niet zonder trots. “Daar kunnen we nu gebruik van maken.”

Zo kwamen ze bijvoorbeeld tot het besluit om géén spouwmuurisolatie te nemen. Mariska: “Een huis uit de jaren dertig is erop gebouwd om via de spouw te ventileren. Als je dat laat dichtspuiten, loop je extra risico op vocht in de muren.” Danny: “Veel mensen kiezen voor spouwmuurisolatie omdat het relatief goedkoop is. Wij wilden het eerst ook doen in verband met de subsidie die je kunt krijgen als je twee energiebesparende ingrepen doet aan je woning. Nu kiezen we voor dak- en vloerisolatie. Dat laatste moet nog gebeuren, maar Danny heeft de kruipruimte alvast vrijgemaakt voor de TONZON -isolatie. “We willen geen isolatie waar allemaal gassen bij vrijkomen.”

Vergunning voor dakisolatie

De isolatie van het dak had nogal wat voeten in aarde. “We wilden de isolatie aan de buitenkant laten aanbrengen, omdat we toch nieuwe pannen lieten leggen”, vertelt Mariska. “Op de avond voordat de werkzaamheden zouden beginnen, bedacht ik ineens dat we hier misschien wel een vergunning voor nodig hadden. Dat bleek inderdaad het geval, omdat je met een extra isolatielaag aan de buitenkant meer volume creëert. We durfden er niet op te gokken dat het allemaal wel goed zou komen met die vergunning, omdat onze oude buurvrouw niet meer aan dakisolatie gaat beginnen en er dus een hoogteverschil zou ontstaan. Dus hebben we de isolatie alsnog maar aan de binnenkant laten plaatsen.” “Dat is meer werk”, zegt Danny, “dus dat kostte ons extra geld.”

Stap voor stap

En zo beslissen ze stap voor stap hoe hun droomhuis eruit gaat zien. De keuken moet er nog uit (“Dan nemen we inductie en vloerverwarming”), offertes voor zonnepanelen zijn in aanvraag (“Maar eerst moet de basis goed zijn”) en het glas-in-lood laten ze namaken in dubbel glas. (“Behalve beneden aan de voorkant. Daar hebben we voorzetramen. De rest was al HR++.”)

Ook over de tuin wordt nagedacht. Mariska: “Ik wil graag een fietsenschuurtje met een sedumdak. En ik ga kijken wat het kost om zo’n wateropslagzak onder het terras te laten inbouwen.” Danny: “We moeten ook nog een nieuwe boom planten. We hebben een enorme den in de achtertuin gekapt en de voorwaarde van de gemeente is dat je dan weer een boom terugplaatst. En dan niet zo’n sprietje.” Zo duurt het allemaal misschien wat langer, maar het gebeurt wel in een keer goed.