Marijke en Ad verduurzamen historische waarden

Tijdens het eerste housewarmingfeestje van Marijke Pubben en haar man Ad IJzerman, sprong de waterleiding. Dat was in het vroege voorjaar van 2018, nog voor de grootscheepse renovatie van hun imposante Huize Kuilenburg aan de Bekslaan in Vogelenzang. Er werd geschaatst op het Spaarne en de vijver in de achtertuin was stijf bevroren. 

“Zo koud als toen we de sleutels kregen, is het sindsdien niet meer geweest”, vertelt Marijke. “Maar inmiddels is het een comfortabele woning.” Huize Kuilenburg is zo’n landhuis waar je langsrijdt en dan denkt: ‘Wow.’ Statig en wit, op een strandwal, omkranst door prachtige beuken en eiken. Het werd in 1840 als buitenplaats gebouwd door Willem Philip Barnaart. Door de handel in garen en band had deze Haarlemmer een vermogen vergaard en werd hij heer van Bergen en Zandvoort.

“Toen wij de woning kochten, woonde een van de nazaten van Barnaart hier nog”, vertelt Marijke. “Wij wilden het huis op een duurzame en verantwoorde wijze renoveren om het zo ten minste voor de komende 100 jaar te behouden. Daarbij moesten de oorspronkelijke stijl en sfeer van het huis bewaard blijven.”

Fantastisch team

Het echtpaar verzamelde een team aan vakmensen om zich heen die duurzaamheid bij de renovatie een belangrijke rol zouden toekennen. Marijke: “Het was een fantastisch team. We hebben, zoals dat gaat, veel tegenvallers gehad. Zoals bijvoorbeeld verrot houtwerk, waardoor we niet alleen veel houtwerk binnen en buiten moesten laten vervangen, maar ook al het pleisterwerk aan de buitenzijde van het pand vernieuwd moest worden. Ook moesten de goten onverwacht vervangen worden en de schoorstenen gerestaureerd. De hele renovatie heeft uiteindelijk bijna een jaar geduurd, maar we hebben onderweg wel veel plezier gehad, samen.”

“Wij wilden het huis op een duurzame en verantwoorde wijze renoveren om het zo ten minste voor de komende 100 jaar te behouden.”

Damptransport

De architect paste duurzaamheidsberekeningen toe waarmee volgens Marijke de optimale balans tussen energieverbruik enerzijds en langetermijnbehoud van het pand anderzijds kon worden bepaald. “Het huis was nagenoeg niet geïsoleerd en heeft geen spouwmuren”, legt ze uit. “Maar een huis als dit moet ook kunnen ademen. Daarom zijn het dak, de wanden en de vloeren op alle verdiepingen zo geïsoleerd, dat het damptransport kan worden gereguleerd ter voorkoming van vochtopsluiting. Ook werd het hele huis voorzien van dubbel monumentenglas: 10 mm dik getrokken glas met binnenin een spouw van 4 millimeter, gevuld met argongas.”

Hergebruik van materialen

Marijke en Ad wilden zo veel mogelijk materiaal van het huis hergebruiken. De bodekamers op zolder werden ontmanteld en het hout en de deuren gebruikt voor de aanleg van twee opslagruimtes en het bekleden van de schoorstenen. Ook de andere deuren in huis werden opgeknapt en hergebruikt. De marmeren tegels uit de keuken werden verwijderd en gerenoveerd, om vervolgens te worden gebruikt voor de wc beneden en de gastenbadkamer, beide voorzien van vloerverwarming.

Strand in de keuken

“Toen de keukentegels waren verwijderd, stonden wij op het duinzand met schelpen”, vertelt Marijke. Lachend: “Toen bedachten we dat wij wellicht een van de weinige gezinnen zijn met een eigen strand in de keuken. Het huis heeft een fundering ‘op staal’, zoals dat heet. Het is direct gebouwd op het zand.”

Riolering, waterleiding, verwarming en elektriciteit werden volledig vervangen. “Het gebruik van warmtepompen was door het type en de leeftijd van het gebouw geen goede optie”, zegt Marijke. “We hebben twee HR-ketels geplaatst die zoneverwarming mogelijk maken. De meeste haarden zijn omgebouwd tot gashaard, waardoor de betreffende ruimtes ter plekke kunnen worden bijverwarmd – gezellig en energiezuinig bovendien. Alle verlichting is LED voor een efficiënt gebruikt van energie en het tegengaan van slijtage. Op termijn zijn zonnepanelen op het dak nog een optie. Maar voor nu zijn we voorlopig tevreden.”