Elly combineert duurzaam en comfortabel

Ze kan weer gewoon wonen, zegt Elly Klaassen opgelucht. De verbouwing van de twee-onder-een-kapwoning is bijna klaar. Er moet alleen nog nieuw glas in de voordeur, want daar komt in de winter veel kou doorheen. Dat kan volgende week gebeuren, volgende maand, het is steeds weer afwachten. “Maar vorige week was ook prima geweest. Dan was het maar af.”

Elly’s woonkamer voelt als nieuw. Er ligt een lichte nieuwe vloer, de grote glazen achterwand heeft dikke ramen: duidelijk isolerend glas. “Geluidswerend ook”, zegt Elly, terwijl ze thee op tafel zet. “Ik heb een BSO in de achtertuin, dus daar heb ik speciaal om gevraagd.” Door de struiken die haar achtertuin begrenzen zie je de schimmen van rennende kinderen. Het gejoel dat voor de voordeur nog duidelijk hoorbaar was, is binnen weggevallen.

Cascokwaliteit verbeteren

De twee-onder-een-kapwoning is uit 1954. In 2001, toen ze hier vanuit Ankeveen kwam wonen met haar man Charles en de kinderen Stella en Tobias, investeerden ze vooral in ‘de cascokwaliteit’, zoals Elly het noemt. “We hebben vooral geïsoleerd en nieuwe ramen en kozijnen laten plaatsen.” Dat hoort erbij, vindt Elly. En liefst als je er zelf nog niet woont. “We hebben toen weinig luxe aangebracht, geen nieuwe keuken of zo.”

Ook de nieuwe vloer liet lang op zich wachten. Haar man, die anderhalf jaar geleden vlak na zijn pensionering overleed, stelde ‘duurzaam’ vaak gelijk aan ‘spaarzaam’. Elly: “Hij was bioloog en heel principieel. Hij zei altijd: ‘Doe wat je zegt dat je belangrijk vindt.’ Prachtig natuurlijk, maar soms trok ik wel een streep. ‘Nu is het klaar, we gaan gewoon met de auto’, zei ik dan bijvoorbeeld.” Ze lacht hartelijk om de herinnering.

Ook Elly is ‘al veertig jaar heel bewust’. “Als veertienjarige logeerde ik bij mijn grote broer die in Utrecht studeerde.” Ze rolt met haar ogen ter illustratie van het ontzag dat ze toen voor hem had. “Daar liepen studenten rond met linnen tasjes met de opdruk ‘Wij zijn anti-plastic’. Ja! Ze hebben gelijk, wist ik toen al.”

“En ik dacht: ik ga het in één keer goed doen, ik mag mezelf best een beetje verwennen“

Koude pui

Maar even terug naar de vloer. “Die was lelijk en oud”, vertelt Elly. “Charles stelde het steeds uit om er wat aan te doen, want ‘we zakten er niet doorheen’. Maar we hadden allebei een hekel aan de pui. Daar kon je gewoon niet vóór zitten, zoveel kou kwam eraf. We waren bezig met het zoeken naar een aannemer die er wat aan zou gaan doen, toen we hoorden dat hij ziek was.”

Er volgde een moeilijke tijd waarin de gedachte aan verbouwen volledig naar de achtergrond verdween. Een jaar geleden pakte Elly het project weer op. “En ik dacht: ik ga het in één keer goed doen, ik mag mezelf best een beetje verwennen”, glimlacht ze breed. Onder de nieuwe vloer zit nu vloerverwarming, de pui houdt de kou én de geluiden buiten en in de badkamer koos ze voor een douche én een bad. Het water van het bad wordt gebruikt om het toilet door te spoelen.

Biologische spouwmuurisolatie

Ook liet Elly de spouwmuren isoleren. “Hoewel onze vroegere aannemer daar om de en of andere reden geen voorstander van was”, voegt ze daaraan toe. Ze koos voor biologische foamparels. “Ik wil de volgende generatie niet opzadelen met een bak chemicaliën. Dat doe ik eigenlijk al met de zonnepanelen.” Sinds 2014 liggen er tien op het dak, aangevuld met de stroom van drie panelen op de Fablo Tennishal. Genoeg voor de eigen stroomvoorziening. “Op zich is dat mooi, maar we weten nog niet wat we straks met al die afgedankte panelen moeten doen.” Ze slaat haar handen voor haar gezicht. “Je lost het ene probleem op en er ontstaat een nieuwe. Maar goed, ik sluit me daar soms maar voor af, hoor, je doet het nooit helemáál goed.”

Voor ze het vergeet: de watervoorziening van de achtertuin is nog het vermelden waard: ‘een grapje van Charles’. “Het regenwater van het balkon gaat met een regenpijp de tuin in”, wijst ze. “En aan de zijkant van het huis staan twee grote regentonnen. Van ieder… wat, zóveel?” Ze kijkt verbaasd op het scherm van haar laptop, waarop ze de inhoud van de tonnen checkt. “Twee keer 320 liter. En ik kan zo mijn sproeiset erop aansluiten. Handig hoor. Niet alleen voor de tuin, maar ook voor schoonmaakklusjes en bijvoorbeeld om de auto te wassen. Zonde om dat met drinkwater te doen, toch?”