Arthur neemt ‘zijn’ VvE mee richting aardgasvrij

Een vijftienjarenplan maakte Arthur Foppen voor de vereniging van eigenaren (VvE) van het appartementencomplex aan de Willem de Zwijgerlaan in Overveen. Het doel: in 2030 van het gas af. Dat valt niet altijd mee, zo blijkt.

“We zijn met z’n zessen”, vertelt Arthur over ‘zijn’ VvE. “We doen dus niet echt aan een bestuur. In de praktijk trek ik de kar, samen met een andere enthousiasteling. Maar het is niet altijd even gemakkelijk om iedereen mee te krijgen.” Toch heeft hij al stappen weten te zetten om het gebouw uit 1961 te verduurzamen. Soms gezamenlijk, soms individueel.

Ramen en muren

Arthur wijst op het grootste raam in de lichte woonkamer: “Hier zat bij oplevering de eerste generatie dubbel glas in. Hartstikke modern destijds. Maar de rest van de ramen was gewoon nog enkel glas.” In 2012 heeft hij alle ramen in het appartement laten vervangen door HR++ glas. “Behalve de klapraampjes bovenaan. Dus daar lekt nog warmte weg. Maar ja, je moet ook ventileren.”

De keuze om ramen al dan niet te vervangen is er een voor elke individuele eigenaar. Spouwmuurisolatie heeft de VvE in 2016 gezamenlijk laten uitvoeren. “Dat kan ook niet anders”, zegt Arthur. “De buitenmuren vormen een geheel. Deze ingreep was duidelijk voelbaar, op twee manieren: de woning werd comfortabeler en de energierekening ging omlaag.”

Zonnepanelen op een nieuw dak

Het liefst had Arthur meteen doorgepakt. “Ik wil graag zonnepanelen op het dak. Daarvoor moet eerst de dakbedekking worden vernieuwd en ik wilde dat door dezelfde aannemer laten doen. Daarmee voorkom je dat ze naar elkaar gaan wijzen als er iets misgaat. Als het gaat lekken na plaatsing van de panelen, bijvoorbeeld.” Voor deze begrotelijke ingreep vroeg Arthur subsidie aan, maar hij viste achter het net.

“De Subsidieregeling energiebesparing eigen huis (SEEH) is geen optie, omdat die alleen wordt toegekend voor isolerende maatregelen. Om in aanmerking te komen voor de energiebespaarlening van de rijksoverheid moet je als VvE ten minste acht leden hebben. Wij hebben er zes.”

“Het gaat er allemaal komen, maar het is een kwestie van lange adem.”

Vertraging

Daarmee loopt de eerste fase van Arthurs vijftienjarenplan meteen al vertraging op, erkent hij spijtig. “We zitten nu in het vierde jaar van de eerste fase: daarin moesten die zonnepanelen er komen. In fase twee zorgen alle bewoners ervoor hun eigen woning volledig geïsoleerd te hebben. De derde vijf jaar is ter voorbereiding van de transitie van gas naar elektra. Daarbij denk ik nu aan een warmtepomp. Maar de ontwikkelingen gaan zó snel: tegen die tijd is dat misschien helemaal niet meer de efficiëntste of meest voor de hand liggende optie.”

Afwijken van het plan is, ondanks de tegenslag, in elk geval ook geen optie wat Arthur betreft. “Alle VvE-leden staan erachter en hebben het plan ondertekend. We zullen alleen wat langer moeten sparen. En ik moet de leden ervan overtuigen dat we de contributie moeten verhogen. Ook omdat we binnenkort vrij onverwacht de hele riolering moeten gaan vervangen. Dat kost natuurlijk ook weer geld.”

Poging tot samenwerking

Als het aan Arthur lag, had hij ook graag het appartementencomplex iets verderop bij de plannen betrokken. “Maar daar zijn ze nog helemaal niet bezig met duurzaamheid. Doordat daar meer appartementen zijn, had ik bedacht dat we het buurthuisje van de gemeente dat je daar ziet liggen, óók wel bij de plannen zouden kunnen betrekken. Waarom niet? Daar kunnen zó 60 panelen op. En wij zouden onze overtollige stroom aan hen hebben kunnen leveren. Er gaan hier straks 60 panelen op het dak en de hoek is ideaal. Zo veel stroom hebben we zelf niet eens nodig.” Maar helaas… vooralsnog was de VvE van de buren niet geïnteresseerd.

Eerst het eigen dak dus maar. “En zelf heb ik ook nog stappen te zetten”, voegt Arthur toe. “Ik moet de vliering nog isoleren. Maar ook daar heb ik de middelen nu even niet voor. Het gaat er allemaal komen, maar het is een kwestie van lange adem.”